Hierbij wat reacties van me op wat vragen. Ik kreeg van Evan een instructie om te quoten, maar voordat ik die instructie onder de knie heb, heb ik al 3 mensen uit zee gehaald
De kiter en zijn vrienden waren wel ervaren kiters. De kiter die in de problemen kwam, had de kite van zijn vriend geleend, ik denk dat hij zelf geen grote maat bij zich had. Volgens hem waren er problemen met de lijnen, 1 stuurlijn was langer dan de andere lijn geworden en hij kreeg de kite daardoor niet meer omhoog.
Toen ik bij hem kwam de eerste keer was hij nog goed aanspreekbaar. Als hij er slecht aan toe was geweest, was ik wel meteen gaan slepen, maar nu ging ik voor de zekerheid om de KNRM in te schakelen. Ik wist vooraf ook niet of ik het met slepen zou redden, want de wind was zwak. Ik was zelf ook wel wat benauwd dat we samen zouden stranden tijdens de redding zonder alarmering van hulpdiensten.
De kiter had zijn board nog meegenomen tijdens de sleep. Hij hing met 1 arm achter me. Vandaar dat hij na enige tijd wvan arm moest wisselen. En toen verloor ik hem voor de eerste keer. Was bent een pittig moment, want er stond veel stroming, maar ik kon gelukkig na 1 rakje bij hem komen. Misschien is het onhandig geweest dat hij zijn boardje meenam en daardoor eerder vermoeid raakte, anderzijds gaf het hem wel een veilig gevoel, denk ik, omdat je wat extra drijfvermogen bij je hebt.
Ik ben blij dat ik hem niet ben gaan slepen met een leash. Toen we in de branding kwamen werden we gespoeld door een grote golf, de lijnen gingen slap hangen en de kite kwam uit de lucht dwarrelen. Ik had hem niet graag aan me vast gehad, dan had ik in mijn lijnen kunnen komen, denk ik. Ik had alle aandacht nodig om weer spanning op mijn lijnen te krijgen en de kite te relaunchen.
Ik verloor de kiter zo'n 50 meter van de kust, en dat was wel even hopen dat hij het kon volhouden alleen. Ik werd nog door een tweede golf gespoeld, maar kon gelukkig weer de kite relaunchen (North Evo is daar er goed in; ik vaarde een 12m). Toen de kiter aan de kant kwam raakte hij even buiten bewustzijn, maar hij kwam weer snel bij.
Zijn vriend is enorm geschrokken door de helikopteractie, hij dacht even dat zijn vriend verdronken was.
De kite werd wel gespot, maar de kiter was inmiddels downwind al op de kant. Ik heb de vriend en de kiter nog even gesproken in de ambulance. Ze waren beiden aangeslagen, maar ook blij en erg dankbaar.
Achteraf is het misschien makkelijk om te zeggen dat de KNMR eerder door de vriend ingeschakeld had moeten worden. Maar dat is achteraf. In het moment blijft het een lastige beslissing. Je maakt dit denk ik te weinig mee om er snel op te reageren. En mijn ervaring was dat de tijd enorm snel verliep en je dus wel snel moet handelen. Voordat je het weet ben je 30-45 minuten verder.
Waarom ik het heb gedaan? 4 jaar geleden brak mijn powerkoord in de branding bij Ijmuiden. De meeste kiters doen dan niets, en varen dan langs zo van "ik heb niets gezien", of "ik ben lekker aan het varen, en wil niet stoppen", of "ik kan hem niet helpen, ik kan net zelf een beetje varen". Ik kon toen zelf nog niet zo goed varen, en een kiter heeft me toen naar de kant gesleept. Dat heeft veel indruk op me gemaakt. Wat ik toen heb ervaren, is dat je niet als sleper te hard moet gaan varen, want je trekt degene die je sleept flink uit elkaar.
Waarom ik het ook heb gedaan? Omdat ik hoop dat we elkaar blijven redden, de volgende keer kan ik het wel weer zijn. En om elkaar zo scherp te houden op de risico's.
Rapporteer
.. je probeerde wellicht iets te veel tegelijk te zeggen... Was niet echt duidelijk daardoor dat je dit bedoelde...
