En hier het verhaal wat er vandaag allemaal gebeurd is:
Ik kite al zes jaar, en heb een aantal bange momenten meegemaakt in die tijd, zoals de meesten van ons wel. Zeker met de old-school C-shapes. Mijn grootste angst is in harde wind aan een kite hangen die onbestuurbaar is, waarvan de safety niet meer werkt, en die niet meer wil depoweren. En dan nog op land afstevenen...
Sinds vandaag is dat niet meer mijn grootste angst, maar de harde realiteit
Samen met Rudo naar het autostrand getogen. Ron Rodeo was al hard aan het beulen met zijn 9.5m2
ff windmetertje in de lucht, gem. 25kn, met vlagen van 30+ Stevige wind dus, maar niet teveel voor mijn 9m2
Omdat het nogal hard waaide heb ik eerst mijn depowerstrap flink ingetrokken. Voorzichtig een rakje gevaren, ff een sprongetje. Dat ging lekker en anderhalve minuut later op het volgende rakje depowerstrap verder open, dikke power in de kite. Ik maak me klaar om te springen, en kom los van het water....
beng!
Allebei mijn voorlijnen braken, midden in een sprong. In de lucht powerde de kite gigantisch waardoor mijn spreaderbar gewoon doormidden ging zoals op de foto. Ik hing op een meter of 2/3 hoog.
Vervolgens kwam ik zeer hard in het water terecht. De kite die nog met beide stuurlijnen vast zat trok behoorlijk. Hoewel totaal zinloos heb ik uit een reflex mijn safety getrokken. Hierdoor brak direct de safety lijn ook nog eens. Gelukkig zonk de kites door de winddruk met de TE naar beneden, waardoor ik de bar weer zwemmend kon bereiken. De kite bleef echter maar trekken en trekken, en ja hoor, daar was de oever al in zicht.
Inmiddels was bij Rudo de stop uit zijn kite gevlogen, dus die zat zelf ook aardig in de problemen.
En daar was godzijdank Ron, die ondanks zijn geringere ervaring een staaltje super kitecontrole liet zien. Hij probeerde mijn kite vanachter te pakken, maar op dat moment klapte de kite open, over hem en zijn lijnen heen. Direct stuurde hij zijn kite naar beneden zodat hij heel snel weg kwam van de kite.
Inmiddels was de kite al op land aangekomen, en ik heb al die tijd met mijn handen aan de chickenloop achter de kite gehangen. In het ondiepe bleef de kite hangen, weer TE onder water door de winddruk. Ron is er direct op af gegaan, en heeft de kite stevig beetgepakt. Mijn bizarre (Ron
) Rodeo rit was ten einde!
Hier wil ik Ron nogmaals bedanken voor zijn kordate hulp!
Ik ben je erg dankbaar voor je snelle reactie. Op het moment dat hij voor de tweede keer de kite pakte was ik al aan het aftellen om de kite maar geheel los te laten voor mijn eigen veiligheid.
Laat dit nogmaals een duidelijke les zijn, op je materiaal kun je nooit 100% vertrouwen, en daarom moet je vooral in harde wind nooit alleen het water opgaan!
De spreaderbar heb ik bij het op het water klappen in mijn buik gehad, en dat voel ik goed. Vooral als ik lach
Iets wat mij behoorlijk vergaan was na 1,5 min. kiten en weet ik hoe lang spartelen in het water.